door Frans van Hilten

Waar gáát dit over?! – de songs op ‘Februari’

Nu het album af is en de presentatie nadert, vertel ik graag iets over de teksten. Afgelopen jaar ben ik lindy hop gaan dansen, een jazzdans uit de jaren 30-40, en daar geniet ik enorm van. De opener van Februari is dan ook Een lindy hoppers gids voor februari. Aan de hand van lindy hop-moves neem ik je mee in de wereld van die periode, toen bijna al het goede én slechte van de 20e eeuw nog in het vooruitzicht lag – zoals zich in februari het grootste deel van het jaar nog schuilhoudt.

Het besef van de tijdelijkheid en vergankelijkheid van het leven is heel aanwezig in de nummers Oud en Het is pas februari. Toch heeft Het is pas februari een vrolijke ondertoon. Grapje: het akkoordenschema is F-E-B-A; de letters in het woord ‘februari’ die je ook als muzieknoot kunt lezen.

Echte fossielen

Nog een grapje zit erin dat ik de songs Oud en Fossiel na elkaar heb geplaatst. In mijn studententijd was je oud met een jaar of 23, daarna werd je fossiel. Maar daar heeft het nummer Fossiel helemaal niets mee te maken, want dat gaat over echte fossielen en de klimaatdiscussie.

Ongelofelijk genoeg zijn er nog steeds mensen die beweren dat het klimaat helemaal niet verandert, meestal aan de hand van pseudowetenschap. In dezelfde categorie de mensen die intuïtief voelen dat ze hun kind niet willen vaccineren. Op het gymnasium zongen wij eens in een musical ‘Kennis is machtig, kennis moet’. Diezelfde boodschap zit in ironie verpakt in de carnavalskraker Mijn zoekmachine.

Buitenlander

Om een Rus te zijn spreekt denk ik voor zich. Ik probeerde als student in Rusland voor een Rus door te gaan en slaagde daar vaak in. Zo niet, dan kreeg ik ‘domme buitenlander’ naar mijn hoofd. Genoeg Nederlanders blijven altijd voor domme buitenlander uitgemaakt worden omdat hun opa of vader toevallig in een ander land geboren is. Liberalisme gaat uit van gelijke kansen, steeds vaker blijkt dat die ook in Nederland niet bestaan.

Over de single De Beat is geloof ik alles wel gezegd.

Geheime dame

Tot slot Met zonder elkaar. Een melancholische ode aan hoe je soms om elkaar heen kunt draaien en je achteraf afvragen waarom de magie nooit gebeurde – wát jou en de ander tegenhield. Er is natuurlijk ook een concreet iemand over wie dit lied gaat. Die weet dat ongetwijfeld niet en dat houden we lekker zo!